هر چی زمان میگذره..
کم تر میتونم حرف بزنم...
حتی نمیتونم دلیل ناراحتیامو بنویسم...
ترجیح میدم سکوت کنم ...
همش به خودم میگم ...
تو مسئول این نیستی که نگران همه باشی ...تو مسئول این نیستی که به همه فکر کنی...تو مسئول این نیستی که همسایتون چرا مشکی پوشیده...تو مسئول لباس بالا رفته نوزاد توی کالسکه غریبه نیستی...تو مسئول صلح دادن جار و جنجال زوجای خوشبخت و غیر خوشبخت نیستی...تو مسئول مردن مردم در اثر کرونا نیستی...تو مسئول ماسک نزدن ملت نیستی!تو مسئول فروش نرفتن جنسای مغازه سرکوچتون نیستی!تو مسئول چروکای روی صورت پیرزن تنهای توی خونه سر نبش نیستی...تومسئول تنهایی پیرزنا و پیرمردای غرغرو نیستی!تو مسئول بر قراری آرامش تو خونه نیستی...تو مسئول هیچی نیستی...مسئولاش مسئول نیستن...تمومش کن...
ول کن جهان را...شده برای یه ساعت!
ولی بازم...
کیه که گوش کنه...!
....
آشوب همان حس غریبیست که دارم...
وقتی که به لب‌های تو لبخند نباشد
....
+گیجم!